| On iki imam (veya On iki imamlar), İslâm dininin Şiî mezheplerinden İmamiye-i isna aşeriye (On ikicilik, fıkhî mezhep olarak Câferîlik) mezhebinin kabullendiği imam silsilesine verilen addır. Alevîlik'te de 12 İmam inancı, temel dinî esası oluşturur.
Ehl-i Beyt'ten olan Ali ile başlayan Oniki İmam; son peygamber Muhammed'in torunlarından Hüseyin'in soyundan devam eder.
Şiâ'ya göre İslâm'ın meşrû halifeliği (velâyet gereği) On iki İmam'a aittir. İmâmet adı verilen bu husus, Câferî fıkhının temel kaynağını oluşturur.
Zannedildiği gibi yalnızca Şiî-Câferî, Alevî inancında değil, Ehl-i Sünnet (Sünnilik)'te de kabul edilir. İhtilaf, sadece İmam Mehdi konusundadır. Bunun dışındaki İmamları Sünniler de kabul eder. Mehdi'nin ortaya çıkmasında görüşler farklıdır. Sünnîler ve bazı Câferîler, 12 imamın masumluğunu reddederler. İsmet (günahsız olma) sıfatının yalnız peygamberlere has olduğunu söylerler ve kaynak olarak da Kur'an-ı Kerîm'i gösterirler.
Oniki İmam, sırasıyla şu şekilde sıralanır:
| No |
Adı |
Künyesi |
Nesebi |
Lakabı |
Yaşadığı tarihler |
| 1 |
İmam Ali
(علي) |
Ebu-l Hasan
(أبو الحسن) |
İbn Ebu Talib
(إبن أبي طالب) |
Emir-el Mu'minin
(أمیر المؤمنین)
El-Mürtaza
(المرتضى) |
600 – 661 |
| 2 |
İmam Hasan
(ألحسن) |
Ebu Muhammed
(أبو محمد) |
İbn Ali ibn Ebu Talib
(إبن علي إبن أبي طالب) |
El-Mücteba
(ألمجتبی) |
625 – 669 |
| 3 |
İmam Hüseyin
(ألحسین) |
Ebu Abdullah
(أبو عبداللھ) |
İbn Ali ibn Ebu Talib
(إبن علي إبن أبي طالب) |
Seyyid eş-Şüheda
(سید الشھداء) |
626 – 680 |
| 4 |
İmam Ali ibn Hüseyin
(علي) |
Ebu Muhammed
(أبو محمد) |
İbn el-Hüseyin
(إبن الحسین) |
Zeynel Abidin
(زین العابدین) |
658 – 713 |
| 5 |
İmam Muhammed
(محمد) |
Ebu Cafer
(أبو جعفر) |
İbn Ali
(إبن علي) |
El-Bâkır
(ألباقر) |
676 – 743 |
| 6 |
İmam Câfer
(جعفر) |
Ebu cAbdullah
(أبو عبداللھ) |
İbn Muhammed
(إبن محمد) |
Es-Sâdık
(ألصادق) |
703 – 765 |
| 7 |
İmam Musa
(موسی) |
Ebu İbrahim
(أبو إبراھیم) |
İbn Câfer
(إبن جعفر) |
El-Kâzım
(ألکاظم) |
745 – 799 |
| 8 |
İmam Ali
(علي) |
Ebu-l Hasan
(أبو الحسن) |
İbn Musa
(إبن موسی) |
Ar Rıza
(ألرضا) |
765 – 818 |
| 9 |
İmam Muhammed
(محمد) |
Ebu Cafer
(أبو جعفر) |
İbn Ali
(إبن علي) |
El-Cevad
(الجواد)
Muhammed Takî
(التقي) |
810 – 835 |
| 10 |
İmam Ali
(علي) |
Ebu-l Hasan
(أبو الحسن) |
İbn Muhammed
(إبن محمد) |
El-Hâdî (ألھادي),
Ali en-Nakî (ألنقي) |
827 – 868 |
| 11 |
İmam Hasan (ألحسن) |
Ebu Muhammed
(أبو محمد) |
İbn Ali
(إبن علي) |
El-Askerî
(ألعسکري) |
846 – 874 |
| 12 |
İmam Muhammed Mehdi
(محمد) |
Ebu Kasım
(أبو قاسم) |
İbnül-Hasan
(إبن الحسن) |
El-Mehdi
(ألمھدي) |
869 |
 |
